Eron Av ve Süs Hayvanları Çiftliği
Kamil ve Müjgan Eron
Kamil ve Müjgan Eron
Küçüklüğümden beri hayvanlara olan düşkünlüğüm hiç bitmedi. 6 yaşımdan beri köpeğimin veya kuşlarımın olmadığı hiç bir zamanı hatırlamıyorum. Zaman geçtikçe arkadaşlarımla ve ağabeyimle birlikte ava'da gitmeye başladım. (Her ne kadar küçükken avcılığa karşı olsamda.) Fakat hiçbir zaman et avcısı olmadık. Bizim için av haftasonunda işin stresinden kurtulup köpeklerimizle birlikte doğada yapılan gezintilerdi. Bu avcılık tutkusu bana av hayvanlarını , onların yaşama ortamlarını tanıttı ve bana onları daha fazla sevdirdi. Gördümki Türkiye'miz bir kuş cenneti fakat yasak avlanma, hatalı tarım politikaları ülkemizin doğal kaynaklarını olumsuz şekilde etkilemiş. Bundan fazla değil sadece 30-40 yıl öncelerine kadar dağlarımızda geyikler, karacalar, alageyikler, leoparlar, saz kedileri, urkeklikler, orman horozları, toylar ve bunlar gibi onlarca çeşit hayvan büyük adetlerde bulunurken, şimdi ülkemizdeki toplam karaca sayısı 1000-2000 arasındadır.Bulgaristan'da her yıl 10-20 bin karacanın av turizimi çerçevesinde rezerv fazlası olarak avlandırıldığı düşünülürse ülkemizin doğal rezervlerinin durumu ortaya çıkar.
Bu düşünceler kafamı kurcalarken 1995 yılında Kemal Abinin bir adet dişi yerli sülün getirmesi bende ki av hayvanı üretme isteğinin fitilini ateşledi. Tüm koleksiyon bu hediyeden sonra başladı. Ben bu dişiye eş bulmak için önce İzmir'i daha sonra İstanbul'u araştırdım ve bazı hayal kırıklıklarından sonra topal ayaklı bir erkek yerli sülün buldum. Bir tahta kutuyu termostat bağlıyarak 75 watt ampulle ısıtarak ilk kuluçka makinemi yaptım. O sezon 24 adet sülün yavrusu büyüttüm .
İşim gereği sık sık Bursa ve İstanbul'a giderken Uluabat gölünün kıyısındaki Mustafa Bey'in Kuş Cennetini gezdim. Orada 5-6 çeşit sülün ve tavuskuşu görünce karar verdim ; ben de sülün çeşitleri yetiştireceğim.
Bu tutku öyle bir hal almıştı ki her an koleksiyona nasıl yeni bir tür katabileceğimi yada üretim ile ilgili yaşadığım sorunları nasıl aşabileceğimi düşünmek ile geçiyordu. Devamlı kafamda salma kafesi ve yavru büyütme kafesi tasarımları yapıyordum.
İstanbul ' a gittikçe daha başka sülünlerde almaya başladım.Her kitapçıya gittiğimde ne kadar kuşlarla ilgili yabancı kitap varsa aldım ve onlardan faydalanmaya çalıştım.Daha sonraları internetin yaygınlaşmasıyla oradan bilgi edinmeye dışarıdan sülünlerle ve diğer kuşlarla ilgili spesifik kitaplar ve posterler sipariş etmeye başladım.Artık bu kuş tutkum o kadar büyümüştü ki kendi yapmış olduğum kuluçka makinalarının randımanları beni tatmin etmemekte ve daha iyi makinalar araştırmaktaydım. Sonuçta 1998 yılının 19 mayıs günü ilk yarı profesyonel kuluçka makinemi aldım (Bülent Özelmaser'in yaptığı makinelerdendi. Bülent Abinin bana katkısı çok büyük olmuştur.)
İstanbul Çengelköy'de Cevdet Abimle tanıştım. (Mekanı Cennet olsun, nurlarda yatsın inşallah.) kendisi bana çok yardımcı oldu . Artık 6-7 çeşit sülüne sahiptim.
Fakat aldığım bu çeşitlerle ilgili hiç bir yazılı kaynak bulamıyordum.Şu anda 80 çeşit ve 900 'ün üzerinde hayvanım var.Fakat esas amacım sülün , urkeklik , turaç , kumkekliği , toy , orman horozu ve bağırtlak gibi anavatanı Türkiye olan kuşlarımızı üreterek çoğaltmak ve yeterli sayıya ulaştıktan sonra Orman Bakanlığı ile iletişim kurarak doğaya bırakmaktır. Fakat burada dikkat edilmesi gereken şey doğaya salınacak olan hayvanların ülkemizin gen havuzundan gelmiş olmasıdır.Yani çiftliklerde üretilen yerli sülün denilen hayvanlarla Anadolu'muz da yaşayan sülün'ün (Phasianus colchicus colchicus) hiçbir alakası yoktur.2000 yılında WPA (Dünya Sülün Birliği) üyesi oldum.Bu birlik tüm dünyadaki sülün , keklik , bıldırcın , turaç , urkeklik , orman horozu gibi hayvanların anavatanlarında korunması ile ilgili birçok projeye destek olup tüm dünyadaki üreticilerin bilgilerinin birbirlerine ulaşmasına yardımcı
olmaktadır.
Benim de bu web sayfasını hazırlamamdaki en büyük neden ; benim gibi bu tür kuşlarla ilgilenen kişilerle kendi tecrübelerimi paylaşıp karşılıklı bilgi alışverişinde bulunmaktır.
